Dziedzic ma pewność życia na wyższym poziomie

„Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze! Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy’ (Rzymian 8,15-16).

Niewolnik nigdy nie walczy, nie ma do tego motywacji. Jest przygnębiony, sfrustrowany, nie ma celu w życiu. Chciałby posiadać rzeczy, ale nie bije się o to, by je zdobyć. Zaniedbuje się, żyje z dnia na dzień. Biblia uczy nas, że dziecko Boże walczy: walczy o rodzinę, o finanse, o przyszłość itd. Ma powody, by walczyć: posiada dziedzictwo.

Niewolnik może być sprzedany lub kupiony, dlatego może zmienić dom. Dziecko ma dom, ale nie zmienia go, bo ojciec tam jest. W przeciwieństwie do niewolnika, nie pozwoli, by go kupiono.

Niewolnik potrzebuje środków dyscyplinarnych, by pracować. Dziecko wie, że pracuje dla rodziny, dla domu. Robi to z miłości. Wie, że to jest dla jego dobra, więc wkłada w to całe serce.  Ma inną mentalność.

Dopóki dziedzic ma mentalność niewolnika, dopóty nic nie odziedziczy!

Jako dziecko Boże uwolnij swoją wolę od niewoli diabla. Możesz żyć w dobrym zdrowiu przez całe życie, możesz być bardzo zamożnym, możesz służyć Panu. Możesz być wolny w Chrystusie !

Macie doskonale dziedzictwo. Jest niezmiernie ważne, by wiedzieć czego dotyczy nasze dziedzictwo i by nie być z niego ograbionym.

Dziedzice obietnic

Istnieje w Biblii około 8 000 obietnic, które Bóg zostawił swoim dzieciom. Wszystkie Boże obietnice są „tak i amen”.

Niektórzy pytają, dlaczego nie korzystają z tego w ich życiu. Istnieje pewien niezaprzeczalny fakt: ci, którzy zadają sobie złe pytania, otrzymują złe odpowiedzi. Dziecko nie pyta, dlaczego nie ma nic do jedzenia na stole, ono pyta, gdzie jest lodówka? Dziecko nie pyta, czy dostanie prezent na Boże Narodzenie, ale pyta, kiedy będzie go mógł otworzyć … wszyscy ci, którzy mają mentalność dziecka Bożego, rozumują inaczej. Dla nich nie jest to kwestia „czy”, ale „kiedy”!

Obietnice wnoszą łaskę życia. Łaska życia, to znaczy mieć przyjemność z życia, które Bóg nam dał. Bóg nigdy nie chciał, by było ono bolesne, by było ciężarem lub haniebne, ale raczej pragnął, by było prezentem.  Dlatego Biblia nazywa je „łaską życia” (1 Piotra 3,7). Życie dla chrześcijanina nie jest przekleństwem, ale łaską. Dokładnie znaczy „ to, co dostarcza radości, przyjemności, rozkoszy, łagodności, uroku, czułości”. Życie jest pełne laski, przychylności i prezentów. Życie nie decyduje nic na wasz temat, ale wy decydujecie, z jakiego rodzaju życia chcecie korzystać i następnie uwalniacie wiarę, by żyć takim życiem. Dziedzic życia jest również dziedzicem błogosławieństwa. Błogosławieństwo nie tkwi w rzeczach, one są tylko rezultatem. Błogosławieństwo jest raczej mocą, którą Bóg wkłada w nas i która pozwala produkować to, czego potrzebujemy, kiedy potrzebujemy i w ilości jakiej potrzebujemy. To prowadzi nas do życia w obfitości. Greckie solowo „zoa” używane w Nowym Testamencie było bardzo źle zrozumiane i interpretowane. Gdy Jezus głosił, wniósł to nowe pojęcie, które zostało przetłumaczone w Biblii jako „życie wieczne”, które jednak obejmuje o wiele więcej. „Życie wieczne” nie jest pójściem do nieba i życiem w niebie. Pojęcie „zoa” w Biblii określa „jakość życia Boga”. Jezus przyszedł, by Jego owieczki miały życie i aby miały je w obfitości. Dziedzice mają prawo do ekstrawaganckiego, błogosławionego życia!

Dziedzice Bożego Królestwa

Jezus nigdy nie poddał się wpływom ludzi, ale wręcz przeciwnie, On miał na nich wpływ: odchodzili przemienieni, uzdrowieni, z rozwiązanymi problemami … gdziekolwiek szedł, przynosił Królestwo Boże. „Albowiem królestwo Boże nie jest pokarm ani napój, ale sprawiedliwość i pokój i radość w Duchu Świętym” (Rzymian 14,17). Jesteśmy dziedzicami: dziedziczymy Boży sposób działania. W ten sam sposób, tak jak Jezus, możemy ustanawiać Boże Królestwo wszędzie, gdzie jesteśmy. Wszyscy tego potrzebują, czy to w domu, czy w pracy. Wprowadźcie Boże sposoby działania po pierwsze w waszym życiu, czytając Jego Słowo i wypełniając się Jego Duchem. Królestwo będzie ustanowione więc w waszej głowie i w waszym sercu, wniesiecie je wszędzie, gdzie będziecie szli. Kiedy ustanawiamy Królestwo Boże, budujemy dobre samopoczucie w nas, w domu i wokół nas.  Tym sposobem nasze dzieci, współmałżonek i inni ludzie,  zmienią się! Jeśli wasze życie nie przynosi wam satysfakcji, ustanówcie Boże Królestwo, a zobaczycie zmiany!

Dziedzice świata

Jezus przyszedł na świat, między innymi, by odzyskać to, co do Niego należało. Jest mowa o Nim w wersecie w Biblii: „Lecz rolnicy, zobaczywszy go, naradzali się między sobą, mówiąc: To jest dziedzic, zabijmy go, a dziedzictwo stanie się nasze” (Ew. Łukasza 20,14).

Ludzie religijni chcieli go zabić, by przywłaszczyć sobie Jego dziedzictwo. Jezus jednak został wskrzeszony! Powiedział, że cala władza została Jemu przekazana na niebie, ale także i na ziemi. To znaczy, że dziedzictwo jest całkowicie, prawdziwie odzyskane. To, co jest najlepsze, to jest to, że Biblia mówi, że jesteście współdziedzicami Chrystusa: „Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa …” (Rzymian 8, 17a).

To, co jest Chrystusa, do nas należy! Jako współdziedzice, mamy posiadłości na tej ziemi. Dobra tego świata są nasze. Na razie jednak są one w rękach tych, którzy nie służą Bogu. Ten, który nas ogołocił, będzie ich nadal używał, dopóki będziemy słuchać jego kłamstw i zadowalać się obecnym życiem. Wróg delektuje się fałszywymi informacjami, które nam przekazał. Tym sposobem, z braku wiedzy, dziedzice podejmują złe decyzje i prowadzą życie poniżej wyznaczonego przez Ojca standardu. Poproście Boga o pomysły, które warte są milionów, aby móc odzyskać to, co do was należy! On posiada bogate pomysły dla Swoich dzieci. Źli ludzie są w trakcie gromadzenia rzeczy, które należą do nas. Bóg zachowuje je aż do momentu, gdy weźmiemy je w posiadanie. „Mąż dobry zostawi dziedzictwo wnukom, dobrym przypadnie majątek grzeszników” (Przypowieści 13,22). To dziedzictwo jest do waszej dyspozycji. Nie czekajcie, że przyjdzie ono do was – ruszcie w poszukiwaniu dziedzictwa!

JAK WZIĄĆ NASZE DZIEDZICTWO W POSIADANIE

Bóg dysponuje strategią. Do dziedzica należy zarządzanie. On nie powierzy Swoich dóbr dziecku, które mogłoby je roztrwonić. Nasze dziedzictwo jest olbrzymie. Dlatego właśnie, jest niezbędnym nauczyć się zarządzania według Jego wartości. Konieczne jest, abyśmy zamienili mentalność niewolnika, którą byliśmy ujarzmieni w przeszłości, na mentalność dziedzica. Macie prawo do życia pełnego łaski i błogosławieństwa.  Nie jest już aktualne siedzenie przed telewizorem, by podziwiać tych, którzy korzystają z życia w obfitości, stworzonego dla was! Z biegiem czasu, kiedy Jego mądrość wchłania się w nas i nasze umysły otwierają się Jego inteligencję, zaczynamy przyjmować wszystko, co dla nas przewidział. Oto klucz do wzięcia w posiadanie naszego dziedzictwa:

Niezachwiana wiara, która przenosi góry

Bóg ma pewną obsesję. Zwykłe łzy nie wystarczą, by Jego dotknąć. Beznadzieja nie wzruszy go. Potrzeby nie popychają go do działania. Tak jak malarz, który cierpliwie i jednocześnie gorączkowo szuka tonu barwy, który ożywi  obraz, tak jak kompozytor poszukuje dźwięku w symfonii, Bóg poszukuje jednej rzeczy. Pragnie znaleźć serce, które wierzy w Niego. Abraham miał niezachwianą wiarę w Boga, dlatego Wszechmogący wybrał go wśród ludu, by ustanowić Swoje przymierze. Kiedy człowiek odpowiada na Bożą obsesję, decydując się wierzyć w Niego bardziej niż w okoliczności lub we własne myśli, Bóg daje do jego dyspozycji, całą Swoją chwalę i całą Swoją moc.

Ponieważ Bóg pragnie widzieć nieustannie porywczą wiarę w naszym życiu, przedstawia nam scenariusze, które pozwalają nam wprowadzić ja w życie. To przez wiarę i wytrwałość dziedziczymy obietnice, o czym uczy nas Hebrajczyków 6 werset 12. Dlatego właśnie nasze dziedzictwo nie pojawi się nagle, ale progresywnie. Wyznaczajcie sobie regularnie jasne i konkretne cele, aby móc przez cały czas używać wiarę i wytrwałość. W każdym bądź razie, Bóg zrobi to dla was: jeśli na przykład nie użyjecie wiary, by zdobyć kogoś dla Jezusa, będziecie zmuszeni użyć ją, by móc jeść każdego dnia. On tak bardzo pragnie błogosławić Wam, że nie pozwoli, by wasza wiara została uśpiona!

Dojrzałość

Bóg powierza Swoje dzieła dojrzałemu chrześcijaninowi. Dzieci są przyciągane przez gry i zabawy, szukają kogoś, kto zająłby się nimi. Dorosły przeciwnie, chce pracować, szuka odpowiedzialności. Chrześcijanin przechodzi przez cztery różne etapy w życiu duchowym. Rodzi się i jest nowonarodzonym niemowlęciem, potrzebującym mleka i stałej opieki. Potem przychodzi etap dziecięcy, gdy zaczyna rozróżniać dobro od zła, a następnie pojawia się etap młodzieńczy. Chrześcijanin dojrzewa w zależności od postawy serca, a nie w zależności od lat nawrócenia. Dorosły jest wiec kimś dojrzałym duchowo. Wie, że wyzbył się tego, co pozostało z zachowania i rozumowania dziecka.

„A mówię: Dopóki dziedzic jest dziecięciem, niczym się nie różni od niewolnika, chociaż jest panem wszystkiego” (Galicjan 4, 1).

Wasz statut dziedzica jest aktem nabytym, którego Bóg nie wycofa. To stan waszego aktualnego wzrostu determinuje waszą zdolność do dziedziczenia.

Duch dominacji

Jeśli pewnego dnia wejdziecie do domu i zobaczycie obcą osobę w środku, bez wahania wyrzucicie ją na zewnątrz! Otóż w tym momencie ktoś korzysta z tego wszystkiego, co w Bożych oczach jest naszą własnością, a my nic z tym nie robimy. Musimy szybko rozwinąć w sobie ducha do dominowania, aby pójść i odebrać to, co do nas należy. Zawartość energii, którą dysponujemy, zależy od prędkości naszego działania.  

Oto kilka podstawowych rad:

1. Nie podejmujcie nigdy żadnej decyzji, bazując na chwilowych uczuciach. To, co emocjonalne jest przejściowe, chwilowe.

2. Podążajcie za ludźmi, którzy dominują w dobrym tego słowa znaczeniu, niech będą dla was wzorem. Naśladujcie ich: to jest najlepszy sposób uczenia się. Będą oni doskonałymi szkoleniowcami, ponieważ odkrywając wasze zdolności, będą więcej wymagać od was, niż od innych. Bądźcie przychylni ich wymaganiom w szkoleniu.

3. Pamiętajcie, że dominowanie ustanawia się etapami, za pomocą wyznaczonych celów.

 4. Nie pozwólcie, by ktoś wytyczał za was wasze osobiste cele. Wielu nie zrozumie tego, za czym podążacie, wiec będą próbowali odwrócić was od wyznaczonego celu. Przestańcie słuchać opinii innych ludzi na wasz temat, ale przyjmijcie te, które Bóg ma !  

 5. Złóżcie nadzieję w Bogu. On pomoże wam dotrzeć do rzeczy, do których nie możecie dojść własnymi sposobami.

Artykuł jest streszczeniem nauczań pastora N. Pedro